Kontaktem z programach stosujących Metodę Elementów Skończonych nazywamy programowe połączenie obiektów tworzących złożenie. Oczywiście najprostszym możliwym połączeniem wydaje się sklejenie wszystkich obiektów. Rozwiązanie to możemy zastosować, kiedy modelujemy obiekt jednolity materiałowo z kilku podobjętości. Może się jednak zdarzyć, że operacja dodawania podobjętości do siebie będzie czasochłonna a w niektórych przypadkach po prostu niemożliwa ze względu na trudności w operacjach boolowskich. Najczęściej stosowanym rozwiązaniem będzie zatem zdefiniowanie kontaktów. W programach typu Ansys Workbench definiowanie to zostało zautomatyzowane, co stanowi olbrzymie uproszczenie ze względu na fakt, że jest to operacja uciążliwa ze względu na potrzebę sprawdzenia wszyskich połączeń. Nie zmienia to faktu, że automatycznie wygenerowane **kontakty należy zawsze i bezwarunkowo sprawdzić**. --- Na podstawie materiałów ze strony [ansys.com](www.ansys.com) ## Wprowadzenie do kontaktów Ciała wchodzące w kontakt wpływają na siebie siłami. W zależności od ich właściwości materiałowych płaszczyzna kontaktu może pozostać niezmienna (niewielka) lub w miarę zmieniających się warunków ulegać zmianom. Zjawisko kontaktowe służy do opisania tych zmian i transferu oddziaływań między stykającymi się ciałami. W punkcie kontaktu pojawiają się siły reakcji, które ogólnie można rozłożyć na kierunki normalny i styczny. Reakcja w kierunku normalnym przeciwdziała wzajemnej penetracji obiektów, a składowa styczna zapobiega wzajemnemu ślizganiu się. Wyróżniamy kilka typów oddziaływań kontaktowych: - **bonded** (sklejone) - ciała wchodzące w oddziaływanie zachowują się, jakby zostały sklejone bez możliwości rozerwania tego połączenia ➜ siły reakcji dążą do nieskończoności, mimo nierealnego warunku jest to dobre przybliżenie niektórych sytuacji; - - **frictionless** (beztarciowe) - w kierunku normalnym obiekty mają możliwość rozłączenia się, ale nie mają możliwości wzajemnej penetracji, w kierunku stycznym istnieje możliwość wzajemnego ślizgania się bez żadnych oporów; - **frictional** (tarciowe) - podobnie jak w kontakcie beztarciowym, lecz z tą różnicą, że składowa styczna jest niezerowa a zależna od współczynnika tarcia oraz siły nacisku (składowej normalnej); Siły kontaktowe przeciwdziałają zewnętrznym obciążeniom, które dążą do tego, aby ciała uległy wzajemnej penetracji. Jest zatem celowe, aby wszystkie siły pozostawały w równowadze.